Mark Strand Wzgórze Zaszedłem tak daleko o własnych siłach spóźniając się na autobusy, taksówki, wciąż idąc pod górę. Stawiając stopę za stopą, tak robię. Nie dbam jaki stromy jest stok. Trawa rośnie wzdłuż drogi, drzewo otrząsa czarne liście. Co z tego? Im dłużej idę, tym dalej jestem od wszystkiego. Stopa za stopą. Mijają godziny. Stopa za stopą. Mijają lata. Barwy z początku drogi bledną. Tak to robię. Odpowiedz

Całe życie na coś cze­kamy, na auto­bus, na ukochaną osobę, na ko­niec szkoły, na śmierć , na wszys­tko. Zacznij­my cie­szyć się chwilą, która tak szyb­ko prze­mija, nie traćmy cza­su na ciągłe czekanie… Odpowiedz