Gdy powietrze wiosną świeże i bzu kwitnie kiść – to nie można w łóżku leżeć. Trzeba wstać i iść. A gdy sen usztywnił stawy i w podudziach wiotko – można krokiem iść niemrawym. Byle się nie potknąć. Kiedy grunt spod nóg umyka i twarz z bólu blada – można nawet się potykać. Byle nie upadać. Lecz gdy zbraknie już łez szczerych i sił, by je lać – można upaść, Byle tylko wstać. Odpowiedz

Wyobraźnia bez wiedzy może stworzyć rzeczy piękne. Wiedza bez wyobraźni najwyżej doskonałe. Odpowiedz