Wiosenny muzyk usiadł cichutko na ławce w ogrodzie, wziął w ręce skrzypce oparł je na brodzie i zaczął grać, myśląc o swej wiośnie. Melodia tkliwa usiadła na gałęziach, by nagle wesoło unieść się wysoko. Wiatr grał na skrzypeczkach marszcząc lekko czoło, kropelkami rosy rzucając wokoło. Bo muzyka jest wszędzie, jak nić z nutami cichutko przędzie, trzeba tylko ją usłyszeć. Odpowiedz

Skrzypek dużo zerwie strun, zanim zostanie mistrzem. Odpowiedz