Pocztówka z Sopotu Świat wciąż się kręci wokół własnej osi z zapamiętaniem przeróżnych wydarzeń Każdy z nas Boga wciąż o pomoc prosi złudną nadzieją że może się zdarzyć Księżyc rozpostarł promienie srebrzyste nad drzewostanem lasu sopockiego nie towarzyszą mu blaski gwieździste On jeden jako strażnik ode złego Świt się rozbudził pieszcząc głosy ptaków w śpiewie wytrwale rywalizujących zadźwięczało melodią wszechczasów z gąszcza zieleni przywołując słońce Maria Aleksandra Bagnowska /mb/ Odpowiedz

Kocie schadzki:) Odpowiedz

Kocia randka przy księżycu:) Odpowiedz

Ciemną nocą człowiek zadaje sobie wszystkie pytania, których nie odważy się postawić za dnia Odpowiedz