Po pierwsze rosa na chłodnej konwalii, świetlne kropelki na alabastrowym drobiazgu, którego cały dywan miękko się ściele, u stóp starego bzu w zacienionej części ogrodu. Po drugie biały dzwoneczek, i dzwoneczek i jeszcze raz dzwoneczek, niesłyszalne aksamitne dźwięki, powiązane w supełki na zielonej łodyżce, któż by nie chciał zawiesić ich, w progach swego snu . Odpowiedz