Chcesz godów? zaczekaj, kochanie ty moje! Jać gody wyprawię, nasycę, napoję. Ach, serce ci wierne z tych piersi mi rwij, Łez moich się napij i napij mej krwi! — Dziewczyno, stój, stój! Twe słowa jak brzytwy! Ja z godu, ja z bitwy Powrócę, jam twój! — Nie wrócisz już luby! nie wrócisz już do mnie, I serce odwyknie, i pamięć zapomnie; Patrz, smutno koń rzuca stajenkę i żłób, Ach, w polu czerwonem niechybny twój grób. Gdy w tuczę i mrok Kruk kraknie w okienko, Przylecę, serdeńko, W usteczka cmok, cmok! Odpowiedz

Każdy gra własną ro­le , każdy jest ak­to­rem . Życie to sce­na , to występ , ale bez próby ge­neral­nej . To od Ciebie za­leży , czy dasz z siebie wszys­tko Odpowiedz