Dzieci śmieją się i kręcą przy stole, Głaszczą swe jedwabie dwie starsze panie, A kot stał się malutki, chudy, Nic nie zostało, tylko mleka pożądanie. Wreszcie spodek biały jak księżyc w pełni Zamajaczy w stołu podobłoczach. Kot wzdycha cały rozmarzony, Rozjarzony, z miłością w oczach. Kuli się nad połyskliwą krawędzią Podbródek nurza w śmietankowe wodopoje. Ogon spuszczony, senna łapa Pod kolanem się zgina we dwoje. Jego żywot jest mglistą ekstazą, A świat bielą bezkształtną, bez końca, Póki język nie obróci świętej kropli, Tej ostatniej, co znowu w noc go wtrąca. Zapada się i nerwów sennych Kłębuszek zatapia w fotel ogromny, I leży tam pokonany, pogrzebany Trzy do czterech godzin, nieprzytomny. /HAROLD MONRO/ Odpowiedz

Tez byłem taki wystrojony na odbiorze dyplomu magisterskiego Odpowiedz

Wystrojony kot Odpowiedz

Kot z muszką. Odpowiedz

Idę na rozmowę kwalifikacyjną:) Odpowiedz

I znowu mi to włożyła... Odpowiedz

No to mnie wystroili :) Odpowiedz

Kot elegant Odpowiedz