I niczym gęgawa, on w końcu zagęgał. Kto walczy wytrwale- marzeń swych sięga!. Pokazał, że można, że chcieć tylko trzeba. Że trzeba się starać, by trafić do nieba. Gawędzi on teraz, z gęgawą gawędzi Wzbudzając tym podziw krzykliwych łabędzi. Arkadiusz Stelmach Odpowiedz

Uczył się rano i uczył wieczorem. Gęgał on ciągle, pod byle pozorem. Ćwiczył wytrwale i głoski powtarzał. Uczył się pilnie i trud go nie zrażał. Siedział po nocach, zakuwał gęganie. Takie to było marzenia ganianie.! Odpowiedz

Gawędzić chciał gągoł, gawędzić z gęgawą. Dogadać się jednak, dość trudną jest sprawą. Gągoł gągoli, gęga gęgawa. Obce języki - nie łatwa to sprawa. Więc zaczął się gągoł uczyć gęgania. Szło mu opornie, więc wzmagał starania . Odpowiedz