Ludzie już są pogodniejsi. Ciepłej wiosny podmuch czując. Dziarskim krokiem znów wędrują. Ciesząc oko pięknym dniem. I starają się być lepsi. Bo szczęśliwsi są, weselsi. Gdy czas mroźny zimy idzie w cień. Odpowiedz

Odchodzi zima. Już za oknem piękny świat. Wyzłocony ciepłym słońcem. I choć czasem jeszcze mroźnie. Choć nie kwitnie jeszcze kwiat. Nie zawieje wiatr gorącem. Już weselej jest, radośniej. Bo już marzy się o wiośnie. Odpowiedz

Serce to głaz ,który ogrzewa się, tylko jeden raz. Tak łatwo uwięzić dobro ,nawet w kruchej dłoni i tak trudno, dać mu żyć i innych do tego skłonić. Zimno na skroni i wokół chłód. Marzę by pokonać ludzkiego jestestwa ,odwieczny lód. Może kiedyś nadejdzie ,zbawczy słowa wschód. Przemiany kruchej wzajemności cud. Odpowiedz

Świat czeka odwilży która nigdy nie nastanie. Dywany zieleni i kwiatów, tylko maskują prawdę. Zima uczuć nastała na wieki, przymarzły ,niewidzących oczu powieki. Odpowiedz

Nawet siarki oddech ,palący na karku byłby, milszy niż spowita lodem rzeka krwi. Z wierzchu biała niewinności pokrywa, czarne błoto pod spodem skrywa. Odpowiedz

Świat spowił śniegu całun ciszy. Myśli skrzydła zamarły, skute lodu jarzmem bez życia. Biały kurz igiełek lodu ,zasypuje ślady odczuć. Martwym złem nasiąkłe, dusze czekają odwilży. Odpowiedz