Jak cicho, srebrzyście. Na chwilę gdzieś znika. Tęsknota za wiosny zielonym dywanem. Gdy tak gnasz po niebie, skrzącym się rydwanem. Niemal dźwięczy w uszach niebiańska muzyka. W księżyca jasnym świetle, kiedy noc pogodna. Iskrzą twe klejnoty – onieśmielą blaskiem. Pod butem śnieg skrzypi ,swoim mroźnym trzaskiem. Piękna jesteś zimo, ale taka chłodna. Odpowiedz