Na krańcu świata wśród koron drzew, błądzi nadzieja i słychać jej śpiew. Nuci melodię o życiu człowieka, który przez cały żywot na miłość czeka. Bez celu wciąż gna przez życiowe tory, w pośpiechu podejmuje życiowe wybory. Jednak w głębi duszy - gdzieś na samym dnie, wśród życiowej głuszy słyszy nadziei szept. Bo choć los jest ślepy to trafia w dziesiątkę i nasze serca rozgrzewa na wrzątek. Nadzieją trzeba zawsze żyć w najcięższej chwili,czy rozterce, nadzieja prawdą może być,pociechą w poniewierce. Odpowiedz