Pajęczynka ulgi zlepiona pośpiesznie, uchwyciła kroplę z przelotnego deszczu. Zostań tu kropelko. Powiś na mnie jeszcze. Będziesz moją perłą błyszczącą w powietrzu. Ostatnią ozdobą na rozdrożu życia. Wykradzionym niebu przejrzystym kryształem. Zatrzymaną chwilą. Łzawą formą bycia, którą w rozgardiaszu burz upolowałem. Odpowiedz