Życie to jest ogromny rejs, My statkiem jesteśmy sami. Musimy płynąć ciągle w przód, Na spotkanie z przygodami... Naszym żaglem nadzieja jest, Dzięki niej szybciej płyniemy. A wiara to ogromny maszt, Na który żagiel wciągniemy. Wiatrem, co ciągle dmie i dmie, Jest miłość bliskich i nasza. Raz nas uskrzydla, pchając w przód, A raz nas nawet przestrasza. Załogą przyjaciele są, Wspierając nas w naszych trudach. Lecz trzeba pracy by ich mieć, A z nimi wiele się uda. Miłością zyskasz braci swych, Oni podporą Twą będą. I cieszyć również będą się, że przyjaźń Twoją zdobędą. Odpowiedz

Statek pasażerski. Odpowiedz

A jakby tak wyjechać i zacząć wszystko od początku? A podczas tej podróży wymazać wszystkie wspomnienia? Odpowiedz