PRZYJACIEL - LIŚĆ Do okna schlipanego dżdżem niemrawy liść przykleił się ociekający deszczu łzami zerka nieśmiało zza firanek cały przylepił się do szyby ot, szeregowy, taki zwykły w powodzi żonglujących liści przyfrunął poznać moje myśli przybył podglądać mnie i kwita na zwiad się gwiazdy nie wysyła a taki zginie łatwo w tłumie jego nijakość oczom umknie... ...och liściu szary, niepozorny jakżeś ty jest podobny do mnie w swej zwyczajności - niezwyczajny mizerny, z sercem poszarpanym tulisz się do tej mokrej szyby światłem wabiącej, ale zimnej zaglądasz i dygoczesz dreszczem a w moim sercu - także deszcze bo gdy ulewy i wichury już opanują świat ponury ja za bliźniaczość wdzięczna losu - uczynię cię mym zaokiennym w przyjaźni tej jesiennej wiernym pięknisiem niczym kwiat lotosu! / Jadwiga Zgliszewska / Odpowiedz

Nie sztuka być poskręcanym badylem ze słońca. Sztuka być prostym żdżbłem trawy na wietrze. -autor nieznany Odpowiedz