Umberto Saba Koza Rozmawiałem z kozą, była sama na łące, przywiązana. Syta trawa i skąpana deszczem, żałośnie beczała. Beczenie jej było tak bliskie mej rozpaczy, Najpierw odparłem jej żartem, niepewny, potem, gdyż ból jest wieczny, nieodmienny i głos ma ten sam, bliźniaczy. Ten właśnie głos się żalił w samotnym zwierzęciu znękanym. W kozie o semickich rysach czułem, jak skarży się wszelki cudzy ból, wszelka postać życia. Odpowiedz

Akukuuuu..... Odpowiedz

Cześć, tu ja :) Życzę miłego dnia :) Odpowiedz