Gdy słucham Cię Chopinie Gdy słucham Cię, Chopinie łzy dławią, oszałamia wzruszenie. Onieśmiela tak delikatna nuta, wrażliwość w dźwiękach, jak w skale wykuta. Skąd w niej tyle piękna i siły? Tęsknota czy ból to sprawiły? Miłość, nienawiść czy gniew? Wołanie o pomoc, burząca się krew? Noc wygnania, tułaczki, choroby, fiaska w miłości, dni narodowej żałoby? Brak zrozumienia i chleb samotności? Czy stąd w Twej fortepianowej muzyce tyle czułości?! Dzieje Twego losu rozwiązują tę zagadkę i to, żeś Polskę... kochał jak własną Matkę. Jowita Czyż Odpowiedz

Pewnie jeszcze zagra... Odpowiedz