...

"U człowieka nie cenię sobie głównie prawości i życzliwości,albowiem są one jak gdyby łodygą i liśćmi.Potrzeba mi tego,co jest w człowieku kwiatem i owocem,pragnę czuć,że owiewa mnie jego zapach i nadaje naszemu stosunkowi smak dojrzałości.Jego dobroć nie może być wyrywkowym,sporadycznie dokonywanym uczynkiem,lecz ciągłym nadmiarem,który nic go nie kosztuje i spełniany jest nieświadomie."