Maleńkie rączki usiłowały obudzić stare, zaspane drzwi uporczywym pukaniem. -Dzień dobry, Babciu. Babcia nic nie odpowiedziała, a w jej zaczekanych oczach pojawiły się dwie wielkie łzy szczęścia. Nareszcie ktoś przerwał ból jej samotności. W niepojętym szczęściu zapaliła choinkową świecę, a wraz ze łzami wypłynęła opowieść o jej Bożym Narodzeniu Odpowiedz