Ma tęsknota wciąż się plącze po pamięci zakamarkach, odszukuje chwile szczęścia i nie kocha się w zegarkach. Czasem jest zapachem słońca, co zachodzi purpurowo. Łzą popłynie po policzku, letnią nocą księżycową. Jest trzepotem skrzydeł ptasich, pełnych niepokojów serca... gdy mnie mijasz idąc szybko lub za róg budynku skręcasz. Jest olśnieniem, błyskiem w oku, jedwabistym pasmem nici, gdy powierzchnia szyby w oknie cień podobny gdzieś uchwyci. Jest też szeptem tuż nad ranem, kiedy budzę się do pracy i widokiem telefonu... tylko Miły... nie rozpaczy... Odpowiedz

"Uczu­cia, te naj­pros­tsze, naj­bar­dziej war­tościowe, opar­te na bez­gra­nicznej uczci­wości spra­wiają, że człowiek czu­je się jak piękny ptak… świado­my, że na­leży do nieba a jed­nocześnie cieszący się wol­nością. Dum­nie roz­pościera skrzydła i wie, że na­wet gdy­by po­wiał naj­silniej­szy wiatr, nie wy­pad­nie z nich choćby naj­mniej­sze piórko kłamstwa." ~ Seneka 18 Odpowiedz

Archanioł Pa­miętaj do cze­go dop­ro­wadza przesada. W końcu żaden ptak nie wzbi­je się w przes­tworza mając skrzydła ze złota. Odpowiedz