Złoto warg twoich Złoto warg twoich we mnie drogę szczęścia mości, A słowa twoje w wieńcu mają sens tak świetny, Że w moich nocach życia, śmierci i młodości Słyszę dźwięk twego głosu wśród szmerów wszechświata. W tym poranku z jedwabiu, tu gdzie chłód przebywa, Rozkosz sen opłakuje zagrożona wielce, Dłonią słońca ujęte przebudzone ciała Drżą na myśl, że ponownie odzyskają serce. Wspomnienia mgły i lasów, gdzie krążą me drogi, Zamknąłem oczy w sobie i dla ciebie jestem. Słucham cię całym życiem i nie umiem zniszczyć Miłością twą stworzonych wypoczynków srogich. / Paul Eluard / / Przełożył Zbigniew Bieńkowski / Odpowiedz

Czerwone, słodkie usta... Odpowiedz