(Letni poranek błysnął różem) Letni poranek błysnął różem, sen jeszcze drzemie pod powieką, wiatr się zaplątał gdzieś na chmurze, świetlistych wspomnień budzi echo. Gdy szarość nieba barwę zmienia, wszystko dziś do mnie mówi wierszem, chcę w twoich zamknąć się marzeniach i nie powrócić nigdy więcej. Nadzieja wschodzi po kryjomu, w zapachu kawy budzi myśli, tak dobrze mi. Nie mów nikomu, żeś znów tej nocy mi się przyśnił. Ewa Pilipczuk Odpowiedz

Zapach kawy. Odpowiedz

Wystarczy kilka magicznych chwil by jak feniks odrodzić się z popiołów rozpocząć nowe życie i wznieść się ponad tym co było niemożliwe. Odpowiedz

Od rana pachnie kawą. Odpowiedz