Każde zranienie jest cegłą muru, który budujemy wokół serca, ale żaden nie jest na tyle wysoki i szczelny, by nie mogły przez niego przedostać się ,promienie nadziei i miłości. Zbudowałam kiedyś mur z lat zranień, wątpliwości i strachu. Swoją oazę spokoju, do której nikt nie miał wstępu. Miłość jednak okazała, się silniejsza. Przy pierwszym zderzeniu mur ,zaledwie pękł. Przy drugim już rozpadł się na kawałki wylewając wszystko, co tak długo było za nim skrywane. Cały żal, ból, rozgoryczenie. Przyjęła i to, wytrzymała. Odpowiedz

Naj­ważniej­szą lek­cją jest nauka miłości, bo wciąż trze­ba uczyć się kochać, i kochać bliźniego . Odpowiedz