Od kwiatu żąda się zapachu, od człowieka uprzejmości. Odpowiedz

biskupi kolor Odpowiedz

A jeśli kiedyś się od­naj­dziemy, gdzieś w ludzkim, bez­dusznym tłumie, wśród drzew par­ko­wych let­niej ziele­ni, na kład­ce, co zdo­bi ma­leńki stru­mień, a może w deszczu w trud­nej podróży, w nieb­nych błęki­tach, w chmur­nej bieli, nie będzie trze­ba już szu­kać dłużej, uto­niemy ra­zem w spoj­rzeń kąpieli. Ja wiem, że w końcu się od­naj­dziemy. Na końcu świata, w dru­gim wciele­niu, w za­pachu zbudzo­nej wiosen­nej ziemi, w każdym ran­nym słońca pro­mieniu. I świat się wte­dy na­mi zachłyśnie. Upad­nie w słod­kim niedo­wie­rze­niu. Miłość za­pachem ma­ciej­ki roz­kwit­nie, płonąc w jas­nym nadziei płomieniu... /alinka241x/ Odpowiedz

przyszło lato, kwiatami utkane z falującym powietrzem gorącym z białą rosą w trawie nad ranem, wieczorami maciejką pachnące. Odpowiedz

Pachnące kwiatuszki... Odpowiedz

niebanalnie zdrowe krzyczą gdzieś w oddali echo głos niesie falująco zmieniając ruch drgający w granice płynne ruchem harmonicznym po którym śladu nie ma jedynie punkt materialny w zapachu maciejki obfity wiatr porwał nadzieję do walca rankiem ciepło otulił żarem namiętności pocałunk słońca dając Odpowiedz

maju ech maju czy len zbierze się za ciebie czy wysoko marzeniem uniesiesz wysoko pod niebo maciejki zapach Odpowiedz

✿ Maciejka pachnie, odurza jeszcze, listki szeleszczą na małym wietrze, nie widzę osy ani komara, ktoś w oknie lampę sobie zapala ✿ /L. Cieślik/ Odpowiedz

Niepozorne kwiatki,a tak pięknie pachną... Odpowiedz

śliczna,bardzo lubię jej zapach:) Odpowiedz