Wiedzą, że wszędzie ta sama dokoła Głodowej śmierci konieczność straszliwa, Że brat ratunku udzielić nie zdoła, Bo sam go teraz daremnie przyzywa. Więc milczą - patrzą na śniegu posłanie, Słuchają wiatru żałobnego wycia I w ciemność smutne rzucają pytanie: Gdzie jest ich prawo najświętsze do życia? Czemu są na śmierć skazani i za co, Gdy na chleb ciężką zarabiali pracą? Odpowiedz

świetna kompozycja Odpowiedz

Strasznie "inteligentna" kompozycja. Odpowiedz

bardzo ładnie Odpowiedz

super tapetka Odpowiedz