Po­tem łagod­ność mnie śmie­szy Ob­ra­zy jeziora z życia wzięte Dop­ro­wadzają niedaleki wodospad uczuć do szału Za­kamar­ki mo­jej oso­by Nic nie jest ta­kie jak było Wszys­tko in­ne I ogień płonie niena­wiści I ból się mie­sza z bun­tem Niełas­ka­wym I nag­le świat się mieści w twoich oczach I budzę się I nag­le przy To­bie łagod­nieję … Odpowiedz

A tą dróżką bajkową żeby wielkie szły sowy - no bo w bajkach często tak się zdarza, że to, co niemożliwe, tu się staje prawdziwe - ślub z królewną pięknego marynarza. Odpowiedz

Zmienił bym trochę tonację barwną, ale i taka też jest ładna. Odpowiedz

egzotyczna i bajkowa... Odpowiedz