Wpadnę do piw­ni­cy, poczu­je się jak w kos­tni­cy. Wo­le jed­nak tam zos­tać na zaw­sze, niech to będzie mój Azyl… Nicze­go na siłę prze­cież nie zro­bię. Los za­decy­dował, przez­nacze­nie wyg­ry­wa. Jeszcze krzyk nieusłysza­ny – o miłości, nie jes­teś li­tości­wa. Odpowiedz

i do piwnicy dobiega promień światła-dobre zdjęcie Odpowiedz