Nieopodal chaty, na maleńkiej łące, bielą się trzy juki przepysznie kwitnące. Żadna przestrzeni innym nie zabiera, na każdą podziwu oko się otwiera. I choćbyś wokoło spojrzenie obracał, do bieli tych kwiatów, wzrok będzie powracał. Otóż i ja do nich sympatii nie taję, to bowiem - co piękne... magnesem się staje. /J.K. Misiuk/ Odpowiedz

boski ogród... Odpowiedz