Ostoją życia są dobre myśli, otuchą w smutku są szczere słowa. Najgroźniejsze burze, najsilniejsze wichry, nic drzewa przyjaźni nie zdoła pokonać kiedy oczu blask, kiedy uśmiech serca, kiedy uścisk dłoni drzewo owe chroni. Zapisany los, życia ścieżka wąska, czasem kręta, czasem prosta. Nie roń łez, odsuń smutku zimny cień, przecież jutro też jest dzień, piękny, nowy, jasny dzień! Nie oglądaj się za siebie, odrzuć myśli swe ponure, które niszczą dobroć ludzką, które niosą czarną chmurę. Podnieś głowę mocno w górę, przyjmij nowe i pamiętaj w tolerancji i w pokorze jest potęga... Odpowiedz