Mo­ja nadzieja jest jak sta­tek, który wypływa na wiel­ki ocean.Od­da­la się,żeby za ja­kiś czas znów wrócić do por­tu Odpowiedz

Ot­wieram swoją duszę, Tak spokojnie. Cisza. Mów do mnie! Wśród na­wałni­cy i burz, Mój okręt będzie dryfował Na pełnym morzu. Tak odważnie. Przy Tobie... Nie zab­raknie Mi wiat­ru w żaglach. Odpowiedz

Roz­winę w końcu żagiel Mo­jego okrętu marzeń Pod­ry­fuje nim po morzu złudzeń Morzu zdarzeń Do­biję nim do brze­gu Po­konam ból, smu­tek, cierpienia Bo będę już prze­cież, na swej wys­pie przeznaczenia... Odpowiedz

Doświadczony żeglarz nie walczy z prądem ani wiatrem, ale pozwala im unosić się w obranym przez siebie kierunku. Odpowiedz