Gdy tyl­ko po­jawiasz się w pob­liżu, ja, niczym dziec­ko we mgle, błądzę wśród włas­nych myśli i przechodzą mnie dreszcze, które nie poz­wa­lają pos­ta­wić ko­lej­ne­go kro­ku, a język plącze się, jak­by kręcił się na ka­ruze­li, nie poz­wa­lając wy­powie­dzieć ani słowa...nie wspo­minając już o moc­niej bijącym sercu... Odpowiedz

Daleko, daleko za jeziorem i górami w samotnej wieży zamieszkał jeż Jerzy :) Odpowiedz