Kiedy jes­tem z ni­mi liczą się tyl­ko one. Wszys­tkie prob­le­my przes­tają is­tnieć. Przes­tają mieć znacze­nie. Kiedy jest mi smut­no i źle, Za­tapiam mo­je łzy w lśniącej grzy­wie ka­rego ko­nia. Wska­kuję na je­go grzbiet , wte­dy on wie co ma ro­bić. Nie słychać nic więcej tyl­ko ko­pyt stu­kot dźwięczny. Pędzi, gna przez po­la, łąki, la­sy... Gdy czuję ten wiatr we włosach, wte­dy czuję, że nap­rawdę żyję... Wte­dy do szczęścia nie trze­ba mi już nic więcej... Odpowiedz