"„Człowiek, który goni dwa zające, nie złapie ani jednego." Odpowiedz

Żebym pisząc wiersze nie wzywał Imienia Pana Boga nadaremno nie tłumaczył Biblii na nie - Biblię, nie przychodził w wilczej skórze wtajemniczonych nie polował na piękne słowa jak na płochliwe zające, wciągające w puste pole lub na karasie w tataraku, nie udowadniał - to znaczy nie zamęczał nie był zbyt pewny (przecież nawet biała kawa nie jest biała), nie sadzał sumienia jak spoconej babci na miękkim fotelu żebym nie patrzył w nie jak w okrucieństwo pamięci, nie odkładał milczenia na jutro nie kochał miłością mniejszą od miłości nie uprawiał zdenerwowanej teologii, nie pocieszał bólu a nade wszystko żebym nie chował twarzy do rękawa nie zamykał się w budce poezji kiedy trzeba mówić najprościej, o Matce Najświętszej o cierpliwości sakramentów dłuższej niż życie o ciepłym pomruku schodów, po których niosę nadzieję chorym. ksiądz Jan Twardowski Odpowiedz

Jestem w Twojej pamięci, Ty żyjesz w mojej bez zmiany, Nawet,gdy jesteśmy zajęci, Biegniemy do siebie jak zające na łące myślami. Odpowiedz

Tyl­ko on i ja. Bóg strze­lił pis­to­letem w górę. Wy­bieg­liśmy. Za­cięci ry­wale. Żółwik szyb­szy od zająca? Odpowiedz

złote gody zajęcy:0 Odpowiedz

Na zielonej łące pasły się zające, raz dwa trzy.... Odpowiedz

Widzicie? UMIEM LATAĆ! Odpowiedz