Philip Larkin Istota piękna W ramach wielkich jak pokój, naprzeciw wszystkiego, Przegradzając ulice wielkimi bochnami Przysłaniając nagrobki tortową polewą, A slumsy pochwałami oleju i dzwonek Łososia, lśni wieczyście ostrość fotografii Życia jakim być winno. W górze, nad rynsztokiem Srebrny nóż się zatapia lekko w masło złote; Szklanka mleka na łące; szacowne rodziny Przy lipcowej pogodzie zawdzięczają swoje Uśmiechy, samochody, nawet młodość owej Małej kostce, ku której sięgają rączyny. Ni to, ni te głębokie fotele w kolejce Do wieczornej herbatki, grzejniki (gazowe Lub elektryczne), koty w ujęciu trzy czwarte, Na ciepłej macie obok pary kapci, wcale Nie odbijają placów i szos, zlanych deszczem, Odpowiedz

Kiedy mam zły dzień stawiasz dla mnie szklankę zimnego mleka i bez słowa przy­tulasz mnie do siebie. Odpowiedz

Pij mleko! Będziesz Wielki!!! :) Odpowiedz

Szklan­ka pełna mle­ka jest tyl­ko wyob­rażeniem Two­jego dzieciństwa. A to, czy na tą wizję się uśmie­chnąłeś, czy skrzy­wiłeś, jest je­go oceną. Odpowiedz