I znów liście brązo­wieją! Znów czer­wienią za­lewają, żółcią też pok­ro­pią, wiel­kiego klo­nu złote do­dat­ki. Lecz nie czas, by wciąż podzi­wiać, bo ten smut­ny czas, też by­wa, znów po­jawia się w snach, tak, do­rosłości nad­szedł czas. Odpowiedz