z cichutkich podszeptów wiatru, co się zaszył, w szuwarach przy brzegu letnią porą przeszłą, by patrzeć, jak srebrem łuszczy się jezioro, gdy słońce ze świtem nad horyzont wzeszło. Odpowiedz

Mam już chęć wykąpać się w takim jeziorze... Odpowiedz

Człowiek jest niczym je­zioro - na­wet naj­mniej­szy ok­ruszek pot­ra­fi go wzburzyć... Odpowiedz