Jak pol­ny bra­tek pośród róż. Jas­ny obłok w cza­sie burz. Złoty liść na zielo­nym drzewie. Gwiaz­da na zachmurzo­nym niebie. Kro­kus prze­bijający się przez śnieg. Wo­dy wy­lewające po­za rze­ki brzeg. Tak właśnie się czuję: Że cza­sem jes­tem, ale nie pasuję. Wyt­rwała, upar­ta, zdol­na do poświęcenia. Lecz cza­sem le­piej nie mieć ze mną do czynienia Odpowiedz