Szmer wioseł Szmer wioseł dwojga w gęstwinie fal — I szmer — i słońce — i śpiew — i dal! Tak właśnie trzeba i tylko tak: Płynąć wbrew ziemi — niebu na wspak! Perły, korale skradzione dnu Rzucać w głębinę własnego snu — I nasłuchiwać — o złudo złud! — Czyli uderzą z jękiem o spód?... Łódź się odbija w fali na wznak — Tak właśnie trzeba i tylko tak! Dwoistą łodzią i tu i tam Płyń jednocześnie, po dwakroć sam! Dwoistą łodzią w bezmiary płyń, Podwójnie kochaj, podwójnie giń! Czworo masz wioseł, dwa stery masz, Ku własnej twarzy schyloną twarz — Jakbyś wypłynął z dwu różnych snów, Aby w tym jednym spotkać się znów!... Jakbyś zaprzysiągł noce i dnie Temu jednemu! Mój śnie, mój śnie!... Odpowiedz

Każdy z nas w życiu jakiś kurs obrał, i na pokład swój załogę dobrał. Aura dobra sprzyjała płynącym, lecz wszystko co dobre kiedyś się kończy. Odpowiedz