Lecz jak widzą krajobraz, owe szybsze wysokie serca, co we wzlocie przewyższyły nas już, krajobrazy z posępnych i wesołych spojrzeń i snów. Jakie one się zdają wolnym sercom, które się rozdwajają od naszego wahania... jak widzą domy w ogrodach, jak owe mogiły i jak te zbyt małe postacie kochanków, opodal, a jak owe księgi, przez podmuch tęsknoty otwarte księgi Samotnych? Odpowiedz

Nasz dom! Jeszcze nie okrzepły ściany, Jeszcze front nie tynkowany, To nasz dom. Pomyśl! Odpowiedz

„Twoje założenia sa twoimi oknami na świat. Wyszoruj je od czasu do czasu, inaczej nie przejdzie światło.” - Issac Asimov Odpowiedz