Kłaniam się Tej ziemi Tym cudnym miejscom, gdzie moje korzenie, od pól Grunwaldu,od dziejów zarania, gdzie stare sosny,dobrych snów schronieniem, nisko się kłaniam. Stokrotnym łąkom i wonnym burzanom, łanom pszenicznym,jak złote potoki, bałtyckiej bryzie, ptakom roześmianym, ukłon głęboki. Miejskim zaułkom i wioskom spokojnym, targanym kiedyś przez wichry powstania, góralskim pieśniom,kołysanym halnym, nisko się kłaniam. Tu dziad za wolność krwią zapłacił hojnie, ojciec z honorem nosił swoje blizny zamiast orderu,za sny niepokorne, za ojcowiznę. On mnie nauczył, że to moje gniazdo i zginać karku przed byle kim wzbraniał. Za moją dumę,za każdą myśl jasną, nisko się kłaniam. Wyszumią lasy i wykwitną łąki, muzyka życia ukołysze ciszę, lecz gdy mazurkiem zadźwięczą skowronki, ja go usłyszę. aranek Odpowiedz

Leśne kino :) Odpowiedz

Odsyłam do https://pl.wikipedia.org/wiki/Krzywy_Las_(pomnik_przyrody) tam można poczytać o tym lesie... Odpowiedz

Te drzewa chyba chciały być oryginalne, a nie rosnąć prosto w górę jak wszystkie inne ;) Odpowiedz

O krzywizny w życiu najłatwiej, o prostotę znacznie trudniej... Odpowiedz

Ciekawe co te drzewa tak powyginało, czyżby tu kiedyś tak mocno wiało? Odpowiedz