Tadeusz Śliwiak Droga za widnokres Nie na tym niebie a i gwiazda nie ta weszła mi w szkodę – poraziła oczy Wół stąpa ciężko – toczy się kareta patrzeć a droga w gęsty las się wmroczy, U kapelusza powisają dzwonki aby okłamać chromość wesołością jakby żałobę pisać krojem czcionki co na wesele zwykła spraszać gości, gdzie jest ten kamień za który nie sięga kolców i pokrzyw rozległy widnokres gdzie trochę ciepła co u stóp przyklęka i rękawice osuszy mi mokre . Odpowiedz

Nocą wszystko jest płomienne: gwiazdy, myśli i łzy. — Carmen Sylva Odpowiedz