Gdy świat koncentruje się na "natychmiastowym sukcesie, przyjemności i uciska najsłabszych", w imieniu Kościoła, ojcowie synodalni zwrócili się do młodzieży: "Niech nasze słabości was nie zniechęcają, niech kruchość i grzechy nie będą przeszkodą ,dla waszej ufności". Odpowiedz

Przebaczenie w sercu jest arcytrudne. Czy jest możliwe jeśli się pamięta? Jeśli zranienia się odnawiają, nieraz pod wpływem chwili? Mówią że czas leczy rany. Bo mija. Myślę że potrzeba pracy nad sobą i modlitwy w kościele, o przemianę serca ,by móc wybaczyć nie raz, ale kolejne siedemdziesiąt siedem razy. Odpowiedz

Kiedyś w kościele, bardzo chciałem spotkać Boga, to było moje największe marzenie. Gdy w końcu udało mi się być tam, gdzie On, to nie mogłem Go spotkać. Przestrzeń była bajeczna, czuć było magię ale Jego nie było. Trochę posmutniałem, że nie mogę Go spotkać i zacząłem wracać. Odpowiedz

„ O Duchu Święty, w kościele powszechnym, duszo mojej duszy, uwielbiam cię. Oświecaj, kieruj, wzmacniaj, pocieszaj mnie. Powiedz co mam robić i rozkaż mi to wykonać. Obiecuję ci uległość we wszystkim, co z woli twojej mnie spotyka, Tylko okaż mi twoją wolę.” Odpowiedz

Jean-Michel Maulpoix* [Cokolwiek mogło się było zdarzyć] Cokolwiek mogło się było zdarzyć na ziemi i w niebie, to – nadal zachowuje wiarę. Żyją jeszcze nadal niektórzy bogowie, bezczynni, pomiędzy słowami nazbyt jasnymi. Weselny korowód naiwnych obrazów chroni ów niepewny kościół, gdzie trwa w skupieniu ten, który wie, że umrze. Białe stronice bronią tego, co mu zastępuje wiarę. Odpowiedz

Jest czas początku i końca po­ra na­rodzin i umiera­nia gdy je­sień złote liście strąca ref­lek­sja się na­suwa sa­ma Pójdziemy ra­zem na cmen­tarze zno­wu połączą się dwa światy idąc aleją wszys­cy w parze za­pali­my znicz złożymy kwiaty I będą świecić i mi­gotać każdy płomyczek to ktoś dro­gi, a wkoło piękna je­sień złota co liśćmi nasze gro­by zdo­bi Odpowiedz