Wzgar­dzo­ne przez niebo, zrzu­cone na ziemie, lecą głuche i nieme Niczym marze­nia ludzkie, pełne ciepła i nadziei które nag­le dot­knęło zwątpienie Bez krzy­ku i wrzas­ku, dum­ne, jak upadłe anioły strąco­ne przez współbra­ci Odpowiedz

Będąc z ko­lega­mi na im­pre­zie zo­baczył swe­go Anioła i już nic go nie pow­strzy­mało... Pod­szedł do Niej, a ona ośmieliła go swoim uśmie­chem. Pop­ro­sił ją do tańca i w tam­tej chwi­li za­tonął w Niej na zaw­sze...Nie poz­wo­lił jej odejść. Odpowiedz

Gdy to wszys­tko już się skończy, to mój anioł wier­sz za­kończy... Odpowiedz