Z pal­cem na "ram­kach planety " naszych umysłów; Z niemym wa­haniem czy prze­sunąć go da­lej... Tar­ga­ni su­mieniem, uśpieni strachem... Nasza na­tura nie może dłużej te­go znieść. Odpowiedz

Włosieni­ca ob­lekła żywot. Krzyk wy­piętych ust. Brązy i ziele­nie is­kierką nadziei. Wosk ręką przypieczętował. W cza­sie pa­nowa­nia nie poz­nasz prawdy na planecie twego życia . Będziesz orał potęgą kajdanów. Nies­kończo­ny kierat. Odpowiedz

Żeby do­sięgnąć nieba mu­sisz stanąć na palcach. Odpowiedz