"We wszechświecie są być może setki miliardów galaktyk, a w każdej galaktyce są setki miliardów gwiazd. Gdybyśmy byli zupełnie sami, było by to idiotyczne marnotrawienie miejsca." Jostein Gaarder Odpowiedz

Miłość jest jak kosmos , niezbadana i niezmierzona . Odpowiedz

Moje przestrzenie jest noc i słońce, którego oko we mnie płonie. Ja mogę kosmos ująć w dłonie, będąc poetą ociemniałym. Odpowiedz

Nazywam religijnym tego, kto zachowuje spokój w całym tym kosmicznym krążeniu wszechświata. Kogoś, kto wie, że działają tu, siły uniwersalne i nie ma gdzie się spieszyć; pośpiech nic nam nie da. Jeśli zdołamy zachować jedność, z uniwersalną harmonią, to zupełnie wystarczy - na tym właśnie polega szczęście. Odpowiedz

A gdyby tak móc ciszę ugłaskać w dłoni nieść, niczym chwile szklane i słoneczną grą świateł rozjaśniać, jej półszepty spłakane ... a gdyby tak ją do serca przytulić, najcieplej jak tylko można rozczulić ! aby nie drżała ulotnie trwożna... pokazać, że jeszcze wciąż jest dzień a noc cudnie lśni gwiazdami, że biała pustka to tylko smutku cień który osnuje się marzeniami... że jeszcze drzewa śpiewają i cisza w swej mgle też to usłyszy, że nuty Wszechświata zaplatają, które są jej częścią ... - częścią ciszy . Odpowiedz

Mamy tylko jedną planetę, która jest naszym domem. Teraz ona potrzebuje nas - aby przetrwać i dawać życie przyszłym pokoleniom. Odpowiedz

I przyszła do mnie nie proszona Okryła serce woalem z gwiazd Gdy noc się budzi ona też żyje Rozświetla duszę i cały mój świat Ogrodem wspomnień i radości chwilką I powiernikiem skrytych marzeń jest Ubrana w kwiaty i motyle zwiewne Doliną szczęścia aż po życia kres Igrając z wiatrem wśród uśpionych liści Wśród drzew co w ciszy szukają ukojenia Szepcze wciąż słowa czułe i słodkie Jest ścieżką życia i marzeń spełnienia Jak lampką wina jej szeptem się upajam Chłonę wciąż jej zapach i dotyk ciepłych rąk Z uśmiechem na ustach witam swą nadzieję I nigdy więcej nie pozwolę odejść stąd Odpowiedz