ciepło mi w dłonie, i nig­dy nie czułam większe­go ciepła. czte­ry met­ry da­lej – ciepło, czte­ry met­ry da­lej… na krześle ty, na krześle źródło ciepła. w pus­tym ciele siedzę i myślę, i jes­tem tu, choć mnie nie ma. siedzę – tu­taj, jes­tem – czte­ry met­ry da­lej. nig­dy nie czułam większe­go serduszka ciepła. Odpowiedz

to on był nag­rodą, a ja zwy­cięzcą, które­mu niep­rzyz­woicie sie poszczęściło. przez chwilę nie od­ry­waliśmy od siebie oczu. je­go spoj­rze­nie było tak głębo­kie, że wyob­rażałam so­bie, że jes­tem w sta­nie zaj­rzeć aż na sa­mo dno je­go duszy. Odpowiedz

ładny kolor oczu Odpowiedz