Babie lato Idziesz sobie. I nagle granica. Babie lato na twarzy. Już jesień. Lisia czapa na głowie księżyca. Pomykają brązy po lesie. Żołędzie na dębach tłuste i zielone. Biskupi fiolet astrów. Antonówki w sadzie. Słońce niżej na niebie, chłodne i zamglone. Oszroniała rosa na polach się kładzie. W bezruchu powietrza leniwie się snuje lekki puszek ostu - senna chęć przetrwania... Dymy ognisk powoli na świecie wędrują znacząc smutkiem jesieni przedsmak umierania. Goniąc za tymi wielkimi, nie przegap drobnych radości życia. Odpowiedz