powracasz do mnie zwiewnym snem letnim przetykanym zapachem bzu i trelem słowika, podczas którego przeżywam i nie po raz ostatni smakuję chwile wspólne i delikatnie je dotykam, w rozmyślaniu cichym dzielę je na frazy oplatam w kokon słów wypowiadanych szeptem, każdą z osobna doprowadzam do ekstazy potem – umieram - to znów za myślami drepczę, zgarbiona... i pukam ponownie do bram ogrodów Semiramidy by otworzyć je kluczem słów szeptanych najciszej . Odpowiedz

*Kwiaty zawsze sprawiają,że ludzie stają się lepsi, szczęśliwi i bardziej uczynni.Są one światłem słońca,pożywieniem i lekarstwem dla duszy.* Odpowiedz