Kiedy ostatnie rzęsy splotą się w uścisku A pod powieką przemknie snu barwny cień. Gdy zajdzie słońce , po swym ostatnim błysku Będzie to znak że odszedł znów dzień. Myśli odpłyną szerokim potokiem A serca bić będą spokojny rytm. Nadejdzie ciemna noc , powłóczystym krokiem Sypiąc pod Twe stopy magiczne sny. Kroczyć będzie wśród pól i lasów Snując za sobą gwiaździsty szal. Nie zrobi przy tym najmniejszego hałasu Bo dama ta cichy charakter ma . Tak już od wieków błądzi okrywając mrokiem Walcząc o władze z najjaśniejszym dniem. Patrzyć na tą walkę trzeba z przymrużonym okiem Bo noc i dzień nigdy nie pogodzą się… Odpowiedz

Radość jest jak kamień, który wrzucony do wody zatacza coraz większe kręgi. Adalbert Baling. Odpowiedz