Josip Osti* Tęsknoty uczmy się od nacieków w jaskiniach krasu Tęsknoty uczmy się od nacieków w jaskiniach Krasu! ... Od tych łez nieba i ziemi. ... Łez nieba, wielkiego oka nad Krasem, które tysiącem kropli całuje wytęsknioną ziemię. Które wypuszcza ją z pożądliwych ramion, a potem każe jej czekać aż do następnego deszczu. Zbyt długo. Bo żadnego czekania nie sposób porównać do czekania Penelopy. ... Tęsknoty uczmy się od nacieków w jaskiniach Krasu! ... Od łez ziemi, która tęskni za niebem. ... Od łez, które z czasem stają się połyskującymi kryształami nacieków - stalaktytami i stalagmitami, podobnymi do przezroczystych rąk, które powoli, powoli to oddalają się, to zbliżają znowu. Ich usta na szczytach palców tęsknią w oczekiwaniu na pocałunek. Wieki całe. Odpowiedz

Życie jest kwarantanną dla raju. -przysłowie arabskie Odpowiedz

Piękny widok z jaskini. Odpowiedz