Pocztówka z Kalenicy* Siedzę okrakiem na kalenicy** dachu sędziwych gór, które w swojej nazwie mają pięknego i szlachetnego ptaka, uwolniony od smutków i trosk w przyjaznej samotności rozsyłam na wietrze pozdrowienia, do znajomych i przyjaciół a tobie stęsknione pocałunki i pieszczoty, Spod wypchniętych jak żylaki korzeni spod kamieni i pierwszych opadłych liści, wydłubuję czyste myśli uwolnione od brudów cywilizacji kłótni i waśni. zazdrości i zawiści agresji i zbrodni. Tutaj w niezależnych górach ostoi wolności nie ma dla nich miejsca . Odpowiedz